Nga: Sokol Beqiraj
Tashmë dihet nga të gjithë se diktaturat dhe diktatorët një fund kanë, ata përfundojnë në koshin e historisë për tu harruar dhe ndoshta për të zënë disa rreshta në librat e historisë, si për tu bërë thirrje njerëzve për rrezikun që ata sjellin nëse nënvlerësohen. Ka mëse dyzet vjet që populli me tradita i Iranit vazhdon të vuajë diktaturën fetare të mullahëve obskurantistë mesjetarë. Por kryengritjet e vazhdueshme ndër vite e kanë tronditur regjimin nga themelet. Populli thotë “uji fle por hasmi nuk fle”.
Rjeti i shërbimit inteligjent MOIS i krijuar si patericë e regjimit Iranian po mundohet me të gjitha mënyrat për të shtuar sado pak grahmat e fundit të mullahëve. Ky shërbim i fëlliqur kërkon të penetrojë edhe në shoqërinë shqiptare duke përdorur lajme të rreme që kërkojnë të helmojnë opinionin publik duke hedhur “shashka” të cilat ne po i lexojmë të publikuara nga disa media të nderuara por të përgënjeshtruara nga policia e shtetit. Këto lajme drejtohen kryesisht kundër muxhahidinëve të strehuar në shqipëri dhe janë pjesë zbulimit të fushatës së demonizimit të regjimit iranian në Shqipëri. Veçse ato lajme nuk i beson askush sepse janë si një teneqe e ndryshkur me zë të gërvishtur, janë thjesht një kakarritje që të gërvisht veshin. Populli iranian e di mirë se rruga gjëndet duke ecur.
Këtë e tregojnë protestat e vazhdueshme dhe martirët e shumtë sepse është “më mirë qiri i fikur se burrë i korritur” Shumë janë torturuar dhe ekzekutuar në burgjet famëkeqe të Iranit por heronjtë e rezistencës nuk u thyen kurrë ata nuk u bënë asnjëherë “urë e vig që të shkojë sipër i mirë e i lig” Është për të ardhur keq që tek tuk ndonjë person në vendin tonë shitet për ti shërbyer mullahëve, por “gunë e huaj nuk të ngroh” sepse “kush mban sorra duhet të ruajë sytë” dhe “kush luan me zjarrin do të digjet” Lajmi i mirë është që njerëzit nuk i besuan pallavrave që shpërndanë disa media, përkundrazi ata qeshën me paçavuret e servirura nga agjentët shërbimit inteligjent MOIS në Shqipëri.
Ata individë që bëjnë gam gam kanë mbetur si bisht qeni dhe sa do që të kthehet “bishti i qenit mbetet bisht qeni”.Tani edhe fushatës demonizuese të regjimit iranian i doli boja sepse “nuk shkohet për gjah me zagarët e botës” dhe “kali i botës të lë në baltë”. Regjimi i mullahëve eshtë si një qerre e thyer ku të gjitha rrugët janë me gropa dhe tani nuk i ka ngelë gjë tjetër veç se të çirret si një “teneqe e ndryshkur me zë të gërvishtur”.
